Érase unha vez un pobo .
Nese pobo era Nadal o dia máis feliz dos nenos porque esa noite chegaba Papa Noél.
Un neno de 14 anos pediu un moneco , pero a irma de 10 anos non lle gustou o aspecto .
Cando chegaron a casa para empaquetalos agasallos e o neno di:
¿Papa,papa podo abrir os agasallos?
Éo pai di:
¡Non,non podes,ábrelos manan!
Cando foron para cama , a irma despertou unha hora despois para vever, entón abriuse o moneco que se chamaba Chuqui, a irma mira o moneco pola esquina, o moneco vai a cociña, entón ela escondese moi ben o moneco colle un coitelo e sube as escaleiras:
¡pum,pum,pum!
O neno despertou e dixo:
¡Va estarein soñando!
E volveuse durmir,Chuqui estaba buscando xente para matar.
Foi a habitación dos pais,ao pai cortoulle a nariz éa lingua, a nai os ollos e os pes, ao neno as mans éas orellas.
A nena desapareceu.
Lucía Pérez Guisande.
Nese pobo era Nadal o dia máis feliz dos nenos porque esa noite chegaba Papa Noél.
Un neno de 14 anos pediu un moneco , pero a irma de 10 anos non lle gustou o aspecto .
Cando chegaron a casa para empaquetalos agasallos e o neno di:
¿Papa,papa podo abrir os agasallos?
Éo pai di:
¡Non,non podes,ábrelos manan!
Cando foron para cama , a irma despertou unha hora despois para vever, entón abriuse o moneco que se chamaba Chuqui, a irma mira o moneco pola esquina, o moneco vai a cociña, entón ela escondese moi ben o moneco colle un coitelo e sube as escaleiras:
¡pum,pum,pum!
O neno despertou e dixo:
¡Va estarein soñando!
E volveuse durmir,Chuqui estaba buscando xente para matar.
Foi a habitación dos pais,ao pai cortoulle a nariz éa lingua, a nai os ollos e os pes, ao neno as mans éas orellas.
A nena desapareceu.
Lucía Pérez Guisande.
